لزوم دعوت به مشارکت حداکثری

در مباني علم سياست آمده كه هر نظام سياسي بر مبناي مقبوليت عمومي مشروعيت مي گيرد و قدرتش را هم از همين مشروعيت كسب مي كند. نظام جمهوري اسلامي ايران هم بر پايه مقبوليت عمومي ميان مردم ايران ايجاد شده و با هر انتخابات و حضور مردم در اين عرصه مجدد مشروعيتش را تمديد مي كند.
در مقابل ، مردم نيز در يك نظام مشروع و مقبول زندگي بهتري را تجربه مي كنند چرا كه در جهان امروز و با حضور بازيگران بين المللي بهبود شرايط اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصاديشان وابسته به يك نظام منسجم واحد است.
با اين تعريف مي توان از انتخابات به عنوان يك نياز دو طرفه و يك قرارداد دوجانبه ميان ملت و دولت نام برد كه امنيت،آرامش و رونق حوزه هاي اجتماعي را براي هر دو طرف به ارمغان مي آورد.
ديگر امروز ضرورت مشاركت سياسي مردم در تغيير سرنوشت خودشان به دست دولت ها محل مناقشه نيست و از طرفي هم ضرورت افزايش مشاركت عمومي اين دو بر كسي پوشيده نيست.
اما افزايش مشاركت نيازمند زيربنا و ساختارهايي است كه اگر مهيا نباشد قاعدتا مشاركتي نيز درميان نخواهد بود. آزادي اجتماعي، آزادي بيان، حضور رسانه ها، احترام به سليقه هاي مختلف، پرهيز از امنيتي كردن فضاي سياست و جامعه، توجه به حوزه هاي پيش روي جامعه مثل زنان و جوانان و گسترش احزاب و گروه هاي قانوني از جمله ي ضروريات ذكر شده است.
هر كدام از موارد طرح شده خود نيازمند بحثي مفصل است؛ اما در اين ميان و با نزديكي به زمان انتخابات مي توان دعوت از مردم براي مشاركت حداكثري را در اولويت قرار داد.
متاسفانه باوجود آنكه ضرورت مشاركت بر كسي پوشيده نيست اما هنوز شاهيد آنيم كه برخي گروه ها و جناح هاي سياسي نه تنها براي اقزايش مشاركت مردم قدمي بر نمي دارند بلكه به دليل ترسشان از نتيجه مشاركت ملت كه مي تواند مخالف نظرشان باشد بستر عدم مشاركت را فراهم مي كنند.
به طور مثال صدا و سيما يكي از مهم ترين نهاد هايي است كه هم مي تواند مردم را به مشاركت سياسي اجتماعي دعوت كند و هم در عين حال مي تواند مردم را از اين وظيفه خطير منصرف كند.
از اين رو به نظر مي رسد بهترين راه اين است تا اين رسانه ملي در زمان انتخابات و تبليغات  همانند نامش ملي باشد  و بر اساس منافع ملي با پرهيز از بازي هاي جناحي و منفعت طلبانه مردم را به مشاركت حداكثري دعوت كند.